ZABIEGI WKONUJĄ:

dr Przemysław Dudek

dr Łukasz Curyło

Monika Ziomek - koordynator D&C

W razie jakichkolwiek wątpliwości prosimy o kontakt.

Rehabilitacja, traktowana przez onkologów i urologów jako następny etap leczenia przeciwnowotworowego, powinna rozpocząć się około miesiąc po zabiegu. Jej istotą jest przywrócenie sprawności i kontroli nad oddawaniem moczu oraz edukacja pacjenta w zakresie wykorzystania mięśni dna miednicy.

Rehabilitacja po zabiegu

Laparoskopowa prostatektomia radykalna, choć mniej inwazyjna niż metoda otwarta, nadal wiąże się z ryzykiem powikłań. Do najczęstszych należą:

1. Zwężenie szyi pęcherza moczowego lub cewki moczowej – Może to prowadzić do trudności w oddawaniu moczu, co czasami wymaga dodatkowych procedur chirurgicznych lub innych interwencji.

2. Przetoka moczowa lub wyciek moczu – Przetoka moczowa to nieprawidłowe połączenie między drogami moczowymi a innymi strukturami ciała, co może prowadzić do niekontrolowanego wycieku moczu. Wymaga to zwykle dalszego leczenia chirurgicznego.

3. Nietrzymanie moczu – Po operacji niektórzy pacjenci mogą doświadczać problemów z kontrolą nad pęcherzem, co wymaga rehabilitacji mięśni dna miednicy lub innych terapii.

4. Impotencja – Zaburzenia erekcji są częstym powikłaniem po prostatektomii, zwłaszcza jeśli podczas operacji usunięte lub uszkodzone zostaną nerwy odpowiedzialne za erekcję. Leczenie może obejmować farmakoterapię, terapię psychoseksualną, lub inne interwencje.

Chociaż powikłania te są możliwe, laparoskopia zmniejsza ich ryzyko w porównaniu do tradycyjnej metody otwartej, a czas rekonwalescencji jest zwykle krótszy.

Powikłania po operacji usunięcia prostaty

Prostatektomia radykalna jest operacją mającą na celu leczenie raka prostaty i może znacząco przedłużyć życie pacjenta. Jednakże, ze względu na charakter zabiegu, wielu pacjentów martwi się o skutki usunięcia prostaty, często wyrażając pytania typu "co dalej?"

Jednym z najczęstszych skutków prostatektomii radykalnej jest zaburzenie erekcji. Operacja obejmuje usuwanie prostaty oraz pęcherzyków nasiennych, a nasieniowody są przecinane, co prowadzi do trwałej bezpłodności u pacjenta. Problemy z erekcją mogą wystąpić z powodu uszkodzenia nerwów odpowiedzialnych za funkcję erekcyjną podczas operacji. Istnieją jednak skuteczne metody leczenia zaburzeń erekcji, takie jak leki, terapie psychoseksualne, a także protezy penisa.

Innym częstym skutkiem prostatektomii może być nietrzymanie moczu. Operacja może prowadzić do osłabienia mięśni dna miednicy oraz problemów z kontrolą pęcherza. W takich przypadkach istotne jest podjęcie rehabilitacji, która pomaga wzmocnić mięśnie dna miednicy i poprawić kontrolę nad pęcherzem. Pacjenci pozostają pod opieką lekarza urologa, który może zalecić odpowiednie leczenie oraz środki wspomagające powrót do pełnej funkcjonalności.

Podsumowując, mimo że prostatektomia radykalna może mieć pewne skutki uboczne, takie jak zaburzenia erekcji i nietrzymanie moczu, istnieją skuteczne metody leczenia oraz wsparcie medyczne, które pomagają pacjentom w adaptacji do zmian po operacji. Regularna opieka urologiczna oraz odpowiednie podejście do rehabilitacji są kluczowe dla osiągnięcia jak najlepszych wyników po zabiegu prostatektomii radykalnej.

Konsekwencje usunięcia prostaty

Prostatektomia radykalna metodą laparoskopową jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym na sali operacyjnej i stanowi poważną operację onkologiczną. W jej trakcie usuwana jest prostata, pęcherzyki nasienne, fragmenty nasieniowodów, a także, w zależności od oceny ryzyka przerzutów, węzły chłonne. Kluczowym etapem zabiegu jest połączenie pęcherza moczowego z kikutem cewki moczowej, co pozwala na odtworzenie ciągłości dróg moczowych. 

Podczas tego procesu wprowadza się do pęcherza moczowego cewnik Foleya, który wspomaga prawidłowe gojenie operowanej okolicy. Cewnik jest usuwany przez lekarza urologa na wizycie kontrolnej po kilku dniach. Usunięte podczas operacji tkanki są wydobywane za pomocą specjalnego worka laparoskopowego. Po operacji zakłada się szwy oraz opatrunek, a dreny, które pomagają w odpływie płynów, są usuwane po kilku dniach.

Przebieg laparoskopowej prostatektomii

Prostatektomia radykalna jest przeznaczona dla pacjentów z rakiem prostaty, którego zaawansowanie pozwala na leczenie operacyjne, dając szansę na całkowite wyleczenie. Kwalifikacja do tego zabiegu zależy od wyników badań histopatologicznych oraz poziomu PSA (swoistego antygenu sterczowego). Dodatkowo, pacjentom wykonuje się badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa, aby dokładnie ocenić stopień zaawansowania nowotworu. W przypadku podejrzenia przerzutów do kości, zalecana jest również scyntygrafia.

Kwalifikacja do zabiegu prostatektomii radykalnej

Prostatektomia radykalna, czyli całkowite usunięcie gruczołu krokowego wraz z pęcherzykami nasiennymi, jest jedną z podstawowych metod leczenia raka prostaty. Zabieg ten może być przeprowadzony zarówno metodą klasyczną (otwartą), jak i laparoskopowo. 

Metoda laparoskopowa, będąca mniej inwazyjną, pozwala na precyzyjne uwidocznienie operowanych struktur, co przekłada się na doskonałe wyniki zarówno pod względem onkologicznym, jak i funkcjonalnym. Dzięki tej technice pacjenci mogą liczyć na krótszy okres rekonwalescencji, a ryzyko powikłań pooperacyjnych jest znacznie mniejsze w porównaniu z metodą klasyczną.

PROSTATEKTOMIA RADYKALNA LAPAROSKOPOWA - USUNIĘCIA PROSTATY 

Rejestracja telefoniczna: 519 012 012; 12 353 66 01

Pytania on-line: dcurologia@gmail.com